Mówią,

że po siedmiu chudych latach przychodzi siedem lat tłustych. Moje tłuste lata chyba trwają u kogoś innego, bo na pewno nie widziałam ich u mnie.

Dwie

twarze, dwa światy, dwie mnie. Znowu dzień zaczyna się dzielić na  nierówne części. W pracy koncentracja, żarty, uśmiech. Po pracy zniechęcenie, zakręcenie, za dużo myślenia. Powinna mi się zapalić lampka ostrzegawcza? A może żarówka się spaliła...

Łatwiej

porozmawiać a nawet umówić się z matką trójki dzieci niż młodą mężatką. No do czego to doszło:]

Jak

to jest nie mieć połowy serca? Jak to jest wiedzieć, że nie ma się połowy serca?  Jak żyć ze świadomością, że lewa część serca praktycznie umarła?  Nie jestem nawet w stanie wyobrazić sobie, co czuje mój tato budząc się każdego ranka z tą świadomością. Widzę jak płacze, trzeci raz w życiu widzę jak płacze. "Wszystko będzie dobrze" nie przechodzi mi przez usta. Słowa więzną w gardle. "Będzie lepiej" mówię z nadzieją. I sama też bardzo chcę w to wierzyć.

Tak

jak się spodziewałam. Wuj Andrzej nim się ze mną przywitał zdążył zapytać, kiedy ślub i stwierdzić, że teraz to jestem naprawdę gruba:] I ktoś się dziwi, że nie lubię rodziny ojca???????

Tego

się obawiałam. Dziura w spodniach:/

O

niczym nie marzę tak bardzo jak o (nie)mieszkaniu.

Telefon

komórkowy to bardzo krótka smycz.

Do

czego pasuje ketchup? Do kanapki z żółtym serem i do zapiekanki z pieczarkami. To na pewno. I jeszcze do parówki i pizzy. Ale jak go nie ma, to nie płaczę. Okazuje się jednak, że od ketchupu można się uzależnić i to tak, że bez niego jedzenie jest bez smaku. I trzeba go dodawać do pieczonej nóżki kurczaka, jajka, ziemniaków, ryżu, makaronu... Gdy widzę As., która bez tej czerwonej papki żyć nie może i zawsze ma w pracy schowany jakiś zapasik, to myślę sobie, że traci tyle pysznych smaków, że omija ją kulinarny raj. Co jakiś czas czuję się w obowiązku sprowadzić ją na dobrą drogę, ale skutek jest żaden. Ketchup rządzi twardą ręką i nie odda łatwo swojej wiernej fanki.

Pierwsza

leniwa niedziela od 2 miesięcy. CAŁA tylko dla mnie:) I wciąż czekam na krasnoludki, które uporałyby się z moim bałaganem. Ale chyba wszystkie poszły sprzątać gdzie indziej:(